 |
| Yes, Give me more! |
Als je dan uiteindelijk de puf hebt gevonden om niet te gaan bijslapen, maar met een suffe kop wat te gaan rondneuzen kwam ik al snel terecht op interessante boeken, zoals 'Digiziekte' en 'Digitale Dementie' van Manfred Spitzer. Ook 'Wired Child: Reclaiming Childhood in Digital Age' van Richard Freed en 'Glow Kids' van Nicholas Kardaras lijken aanraders.
 |
| Ook al gebruik ik liever niets van een propagandazender als de BBC, is dit plaatje er toch van afkomstig (1) |
In dit laatste boek kwam ik een passage tegen waarin gesproken werd over het verschijnsel dat er in Azië werkelijk afkickcentra zijn voor mensen die leiden onder Internet Addiction Disorder (I.A.D.). In China alleen al zouden er 20 miljoen tieners zijn die dit soort problemen hebben. In Zuid-Korea zouden er maar liefst 400 tech-afkickcentra zijn.
En wat doen wij in het westen? Ik was eind vorig schooljaar op een kennismakingsavond bij de middelbare school van mijn dochter en wat ik daar hoorde geeft goed de houding van het Westen weer. De klasseleraar zei toen dat hij er echt voor wilde pleiten dat er zoveel mogelijk tablets in de klas werden gebruikt, want dat was modern en boeken zouden toch wat ouderwets aan het worden zijn.
In de termen die in de bovengenoemde boeken worden gebruikt zou je dat kunnen parafraseren als 'zet de kinderen aan de digitale cocaine' of de electronische heroine. Uit Hersenonderzoek blijkt dat er door het kijken naar tablets/smartphones dezelfde stoffen worden vrijgemaakt als bij seks en druggebruik (dopamine). In hoeverre is dat allemaal gunstig voor jongeren wiens hersenen zich nog volop aan het ontwikkelen zijn?
NOTEN
